HAT ÇEŞİTLERİNİN GENEL OLARAK KULLANILDIĞI YERLER:
17.asırdan önce yazı çeşitlerinin kullanıldığı yerler Tuhfe-ı Hattâtîn kitabında şu şekilde gösterilmiştir:
Reyhanî yazı şekli ile mushaf, enam, delâil, duanâmeler,
Nesih yazısı ile tefsir, hadis, fıkıh ve benzeri eserler,
Tevkî hattı ile devlet büyüklerine, kadılara ve mevki sahiplerine yazılan fermanlar, berâat yazıları,
Rikâa hattı ile haberleşme yazıları,
Muhakkak yazı şekliyle ise düşürülen tarih manzumeleri, kaside, (gazeller) yazılmıştır.
Sülüs yazısı ise her yazının temelini oluşturacak şekilde ancak hat öğrenmek için kullanılan yazıdır.
Yazı çeşitlerinin 17.asırdan sonraki kullanıldığı yerleri Kalem Güzeli 1.cildinde Uğur DERMAN şu şekilde tespit etmiştir:
Reyhanî: Mushaflar, Kuran-ı Kerimler, enam, delâil, duanâmeler, tefsir,
hadis, fıkıh ve benzeri eserler yazılmıştır.
Muhakkak:Sadece Besmele yazmakta kullanılmış,
Rikâa: Haberleşme yazılarından ziyade icazetnâmelerde, imza yerlerinde kullanılmıştır. Bu yüzden rikâa yazısına HATT-I İCÂZE de denilmiştir.
Rika hattı: Haberleşmelerde, mektuplarda kullanılan bir yazıdır.
Tevkî hattı:Yerini divanî yazıya bırakmış ve tuğra imzalarında kullanılmıştır; bunun için tuğrakeşlere tevkîî denilmiştir.
Divânî ve celî divânî: Daha önce tevkî yazı şekli ile yazılan yazılar, devlet büyüklerine, kadılara ve mevki sahiplerine veya onlar için yazılan yazılar, fermanlar, berâatler yazılmıştır.
Sülüs: Levha yazıları sülüs hattı ile yazılmıştır.
Talik: Çok geniş kullanılma alanı olan yazı türlerinden biri de talik yazıdır;Kuran-ı Kerim,levha, şiir ve kitap yazımında talik hattı da çok kullanılmıştır.
